Η ιερή πρωτεύουσα του εγκλήματος

Δεν είναι το Μπρονξ της Νέας Υόρκης, δεν είναι κάποια παραγκογειτονιά του Λάγος δεν είναι καν οι φαβέλες του Σάο Πάολο. Το οικιστικό σύμπλεγμα με τον υψηλότερο κατά κεφαλήν δείκτη εγκληματικότητας σε όλο τον κόσμο είναι η μικροσκοπική (και ιερή!) πόλη του Βατικανού, που αποδεικνύεται πραγματικό "αποτυχημένο κράτος". Αυτό ισχύει, τουλάχιστον, σύμφωνα με την παραπλανητική γλώσσα της στατιστικής.

Όπως κάθε κυρίαρχο κράτος, το Βατικανό διαθέτει την δική του Στατιστική Υπηρεσία. Διαθέτει επίσης και εισαγγελέα, εν προκειμένω τον Νικόλα Πικάρντι, ο οποίος προ ολίγων ημερών, με την ευκαιρία της έναρξης του δικαστικού έτους 2007, έδωσε στη δημοσιότητα, όπως το συνηθίζει εδώ και λίγα χρόνια, τα αθροιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα στην Καθέδρα του Αγίου Πέτρου, τα οποία αγγίζουν… βιβλικές διαστάσεις.

Σύμφωνα λοιπόν με τον promotore di giustizia, οι διωκτικές αρχές του Βατικανού ασχολήθηκαν με 341 αστικές και 486 ποινικές υποθέσεις. Διαιρώντας με τον αριθμό των μόλις 492 μονίμων κατοίκων του κρατιδίου προκύπτει ένας δείκτης εγκληματικότητας εικοσαπλάσιος από αυτόν της γειτονικής, κακόφημης Ιταλίας.

Σαν να μη φτάνει δε που αντιστοιχεί 1,5 αδίκημα σε κάθε έναν από τους κατοίκους του, το Βατικανό αποδεικνύεται και παράδεισος ατιμωρησίας, αφού, όπως ομολόγησε ο Νικόλα Πικάρντι, το 90% των υποθέσεων μένουν ανεξιχνίαστες.

Σε κάθε κάτοικο του Βατικανού αντιστοιχεί 1,5 αδίκημα

Ο λόγος για αυτό δεν είναι βέβαια η χριστιανική επιείκεια, αλλά το γεγονός ότι οι αδικοπραγούντες μπορούν με μεγάλη ευκολία να διασχίσουν τα λίγα μέτρα που τους χωρίζουν από την ιταλική επικράτεια και να διαφύγουν σε μια ξένη κρατική δικαιοδοσία. Ελπίζεται πάντως ότι η υπό διαπραγμάτευση ένταξη της Αγίας Έδρας στον Χώρο Schengen θα διευκολύνει την καταδίωξη των δραστών. Επιπλέον ο πατήρ Πικάρντι εκφράζει την ικανοποίησή του για το ότι ο διορισμός ενός βοηθού εισαγγελέα, τον απάλλαξε από μέρος του φόρτου εργασίας που αντιμετωπίζει.

Πάντως ακόμη και έπεφταν στην τσιμπίδα του Νόμου, οι εγκληματίες δεν θα μπορούσαν να ελπίζουν στην… βατικάνεια φιλοξενία. Σύμφωνα με τις διακρατικές συμφωνίες που ισχύουν, η ποινή των συλληφθέντων εκτίεται σε ιταλικές φυλακές, με το παπικό κράτος να καταβάλλει τα σχετικά έξοδα.

Φυσικά, η στατιστική μας ξεγελά, διότι ο πληθυσμός στον οποίο θα έπρεπε να γίνεται η αναγωγή των δεδομένων περί εγκληματικότητας δεν είναι στην πραγματικότητα οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι του Βατικανού, αλλά τα πλήθη των επισκεπτών του, που υπολογίζονται σε 18 εκατομμύρια ετησίως.

Προειδοποίηση για πορτοφολάδες στον Άγιο Πέτρο

Από τους 527 κατόχους βατικάνειας υπηκοότητας, οι 287 είναι μέλη του παπικού διπλωματικού σώματος και εδρεύουν στις ανά τον κόσμο νουντσιατούρες. Στο Βατικανό κατοικούν μόνοι οι υπόλοιποι 240, που μαζί με άλλους 252 μόνιμους κατοίκων άλλων υπηκοοτήτων διαμορφώνουν τον συνολικό πληθυσμό. Δικαίως λοιπόν μπορούν οι "παλατίνοι" (οι κάτοικοι του Αποστολικού Παλατιού) να υποστηρίζουν ότι στην περίπτωσή τους η εγκληματικότητα είναι "ξενόφερτη"…

Το εντυπωσιακό είναι πάντως ότι, με βάση τα ίδια στατιστικά κριτήρια, η καλπάζουσα εγκληματικότητα του Βατικανού συμβαδίζει και με έναν από τους υψηλότερους βαθμούς αστυνόμευσης, αφού αντιστοιχεί ένας Ελβετός Φρουρός σε κάθε τέσσερις μόνιμους κατοίκους, χωρίς να υπολογισθούν οι φύλακες των Βατικάνειων Μουσείων και οι αστυνομικοί που κατά καιρούς διατίθεται από την Ιταλία. Περιττό να θυμίσουμε στο καλά πληροφορημένο ελληνικό κοινό, ότι στην Αιώνια Πόλη είναι που έδρασαν το πρώτον οι praetores urbani.

Προφανώς, όταν μιλάμε για εγκληματικότητα, αναφερόμαστε κυρίως στους τσαντάκηδες και τους προτοφολάδες που δρούν στην αχανή πλατεία του Αγίου Πέτρου, αν και δεν έλειψαν κατά το πρόσφατο παρελθόν και εγκλήματα κατά της ζωής, όπως η δολοφονική απόπειρα του Μεχμέτ Αλί Αγκτσά κατά του Πάπα Βοϊτίλα ή η δολοφονία το 1998 του επικεφαλής της Ελβετικής Φρουράς και της συζύγου του, από έναν δεκανέα ο οποίος κατόπιν αυτοκτόνησε. Δεν αναφερόμαστε πάντως σε εγκλήματα που δεν έχουν αποδειχθεί (π.χ. το σενάριο της δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Ά μετά από μόλις 33 ημέρες θητείας) ή εγκλήματα που τελούνται εις την αλλοδαπή, όπως τα σκάνδαλο των παιδόφιλων ιερέων στις ΗΠΑ (και ας προσπάθησε να το συγκαλύψει η Ρώμη). Ξεχασμένη ιστορίας επίσης δεον να αποτελεί και το σκάνδαλο ξεπλύματος χρήματος της στοάς Π2 και της Μαφίας από την Βanco Ambrosiano (ο τότε υπεύθυνος των οικονομικών του Βατικανού, λιθουανο-αμερικανός επίσκοπος Πολ Μάρσινκους γνωστός και ως "ο Γορίλας", ο οποίος πίστευε ότι "η Εκκλησία δεν κυβερνιέται με τα Ave Μaria", έμεινε για αρκετό καιρό εγκλωβισμένος στο Βατικανό, λόγω των ενταλμάτων που τον περίμεναν στην Ιταλία για την υπόθεση αυτή…)

Ερωτηθείς προσφάτως τι θα μπορούσε να γίνει για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας στην επικράτειά του, ο Πάπας Βενέδικτος Ιστ' πρότεινε σε ομιλία του στις δυνάμεις ασφαλείας του Βατικανού μια διαφορετική, ομολογουμένως πρωτότυπη στρατηγική: "Ας προσευχηθούμε" είπε "για την μητρική προστασία της Παρθένου Μαρίας".

Μορατόριουμ κλοπών προς τιμήν του Πάπα Βοϊτίλα

Πριν βιαστούμε να τον χλευάσουμε, ας λάβουμε υπόψη ότι κατά τις ολονυχτίες που διοργανώθηκαν στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου το 2005, ενώ ψυχορραγούσε ο προηγούμενος Πάπας Ιωάννης Παύλος Β', δεν αναφέρθηκε ούτε ένα κρούσμα κλοπής, μολονότι ο συνολικός αριθμός των συγκεντρωθέντων ξεπέρασε τα 6 εκατομμύρια. Είναι προφανές ότι η κατάνυξη των ημερών είχε συνεπάρει και τους επίδοξους πορτοφολάδες.

Τι περισσότερο να καταφέρουν και οι κάμερες ασφαλείας μπροστά στον Οφθαλμό Ος τα Πανθ' Ορά…

Ηθικό δίδαγμα: ούτε ο αριθμός των αστυνομικών, ούτε η εντατικότερη εκπαίδευσή τους προσφέρουν τη λύση στο πρόβλημα της εγκληματικότητας. Μόνον η εξ ύψους βοήθεια μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματική. Επ' αυτού, κάτι φαίνεται πως έχει ήδη καταλάβει ο Βύρων Πολύδωρας που πρόσφατα αναζήτησε (ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου) εμπνεύσεις κατασταλτικής πολιτικής στο Φαράγγι της Έλωνας.