Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν Γυμνασίων καί Λυκείων μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐνάρξεως τοῦ Νέου Σχολικοῦ ἔτους 2009-10

10/09/2009

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Σε ἕνα σύγχρονο τραγούδι ἀκοῦμε:
«Φυσάει κόντρα σέ ὁλάκερη γῆ
τ΄ἄγρια πετούμενα δέν βρίσκουν πηγή,
δέν ἀντέχω τῆς βολῆς τή σιγή...».
Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἐνάντιοι ἄνεμοι κάθε λογῆς ἐμποδίζουν τήν ἀνάσα τοῦ ἀνθρώπου πού θέλει νά εἶναι ἐλεύθερος. Ἐπίσης δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου πού τό βόλεμα εἶναι ὁ ἐχθρός ὄχι μόνο τῶν νέων ἀνθρώπων ἀλλά κάθε ἀνθρώπου πού ἔχει ὄραμα. Σέ αὐτό τόν ἀγῶνα ὑπήρξαν πολλοί νικημένοι ἀλλά καί πολλοί νικητές......
Ἀνατέμνοντας τούς λόγους τῆς ἧττας ἀλλά καί τῆς νίκης τῶν ἀνθρώπων πού πάλαιψαν θά ἀνακαλύψουμε πολλά κοινά στοιχεῖα. Τό πρῶτο στοιχεῖο εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀνθρώπινη φύση. Τό δεύτερο οὐσιαστικό εἶναι ἡ δυνατότητα καλλιέργειάς της. Καί τό τρίτο, τό ὄραμα καί ἡ θέληση γιά ὑπέρβαση.
Στήν ἐποχή μας, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά, ἔχετε τήν εὐλογία τῆς πρόσβασης στό ἀγαθό τῆς Παιδείας. Δυστυχῶς ὅμως οἱ ἐνάντιοι «ἄνεμοι» εἴτε διαστρεβλώνουν τήν παιδεία σέ ἀποκλειστική παροχή ἐπαγγελματικῆς ἐκπαίδευσης, εἴτε ἐμποδίζουν αὐτή τη δυνατότητα ὅπως συμβαίνει σέ πάρα πολλά παιδιά σέ ὅλόκληρο τόν πλανήτη.
Δέν εἶναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο ἡ Παιδεία, να θυσιάζεται στό βωμό τῆς ἐξασφάλισης ἑνός ἀβέβαιου μέλλοντος. Ἡ θυσία αὐτή ὅμως ἔχει τίμημα τή σιωπή τῆς ἀμάθειας, τήν ἀδιαφορία γιά τόν ἄνθρωπο και τίς οὐσιαστικές ἀνάγκες του. Ἡ σιωπή, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ ποιητής, καταδικάζει τούς ἀνθρώπους νά μένουν «ἰδανικοί και ἀνάξιοι ἐραστές τῶν ἀπομακρυσμένων θαλασσῶν καί τῶν γαλάζιων πόντων» χωρίς νά σκίσουν ποτέ «τή θολή γραμμή τῶν ὁριζόντων» πού ζωγραφίζει ἡ ἀνατολή στό ξεκίνημα κάθε ἡμέρας.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Μήν ἐνδώσετε στίς σειρῆνες τῆς ἐπιλεκτικῆς κατάρτισης, μή φοβηθεῖτε τήν ἀβεβαιότητα πού πλήττει τίς κοινωνίες μας, μή δειλιάσετε μπροστά στό ἐνδεχόμενο τῆς ἀποτυχίας, μή συρρικνώσετε τά ὄνειρά σας. Ἀντίθετα διψάστε γιά τήν ἀλήθεια. Ἀπλῶστε τά ὄνειρά σας. Ἀναζητήστε τήν οὐσία τῶν πραγμάτων. Δημιουργείστε τόν ἑαυτό σας.
Νά θυμάστε πάντοτε ὅτι:
«...Στά ἀγάλματα τῆς ἀγωνίας
Στίς ὑγρές σιωπές
Ὑπάρχει ἕνα πρόσωπο
Τόσο πολύ βγαλμένο ἀπό τά δάκρυα
Τόσο ἀκατανόητο
Τόσο ζεστό στό χέρι πού τοῦ γνέφει
Ἕνα ἄλλο πρόσωπο...», τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

Καλή καί ε ὐλογημένη χρονιά